لزوم تبعیت از قطب و انحصار صراط مستقیم در طریقت صفیعلیشاهی

سخن صفی علیشاه در باره اقطاب صوفیه

یکی از ادعاهای صوفیه ارتباط با عالم غیب و داشتن علم لدنی است. صفی علیشاه نیز با چنین ادعایی، درباره علت نوشتن کتاب اسرار المعرفه می گوید:

ای عزیز این کتاب تصوف است فقیر صفی علی  به موهبت غیبی و اشاره قدسی  نوشتم تا از برای اهلش اگر در روزگار یافت شود  سر رشته باشد  وعجالتا موجب تشویق طالبان عالی همت شود.

اسرار المعارف ص۶

یا در مورد کتاب بحر الاحقایق می سراید:

نباشد هیچ قولش غیر الهام                   رسد هر دم بجانش از دوست پیغام

وی مقام قطب را تا مقام حجت معصوم بلکه نزدیک به مقام الوهیت و مظهر ذات الهی بالا برده و می نویسد:

قطب، مظهر ذات و زبده ممکنات، لنگر عرش است و داور فرش به معنی علی است و به صورت ولی است به حقیقت غائب است و به ولایت نائب است. ذاتش قائم است و لطفش دائم به عنایت هادی است و به هدایت مهدی، به ظاهر خلق است و به باطن حق به جمال رهبر است و به جلال قلندر،و قلندری اشاره به جمع ولایت است.

عرفان الحق، ص ۱۵

در جای دیگر در بیان مقام قطب می نویسد: اگر او را به اصطلاح دیگر پیر کامل یا شیخ مکمل یا عارف واصل یا مرشد قابل خوانیم یا عالم ربانی و ولی سبحانی به جاست؛ که در شریعت، خلیفه ی محمد مصطفی است و در طریقت به نص ولایت نایب مناب علی مرتضی علیه السلام.

عرفان الحق، ص ۸۳