یکی از انحرافات برخی از فرقه های صوفیه، کم ارزش نشان دادن دعا و راز و نیاز با خداوند متعال است. در حالی که خداوند متعال در قرآن کریم خطاب به بندگان امر می فرماید که مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم[1].
در روایات اسلامی نیز، تاکیدات فراوانی در این زمینه صورت گرفته و ادعیه بسیاری از ائمه اطهار علیهم السلام صادر گردیده است. اما جواد نوربخش دعا به درگاه الهی را مساوی با کفر دانسته و در این باره می نویسد:
دعای خلق برای جلب محبت و لطف حق است دعا برای آن است که حق از روی لطف با بنده
عمل کند نه از روی قهر .صوفی که عاشق لطف و قهر حق است چه دعایی بکند؟
دعا اظهار هستی در برابر هست مطلق است و اظهار هستی در قبال حق برای صوفی کفر است و
صوفی چگونه کافر شود؟[2]
سجده مریدان به نورعلی تابنده قطب سابق گنابادیه
سجده صوفیان در مقابل قطب
[1] ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ، غافر (60)
[2] در خرابات، صفحه 10
بدون دیدگاه