مفهوم ولایت صوفیانه و لزوم اطاعت محض از قطب

ملاسلطان درباره مفهوم ولایت و لزوم بیعت با قطب می نویسد:

ولایت، پیوند شجره الهیه است که از وجود بیعت گیرنده به دل بیعت کننده وصل می‌شود و آن پیوند، صورت ملکوتی ولیّ امر است که از راه باطن به واسطه بیعت و اتصال صوری، متصل به دل بیعت کننده می شود و همان صورت ولیّ امر، ایمانی است که داخل دل می‌شود.

سعادت نامه، باب پنجم، فصل دوم، ص۴۴

او می‌افزاید:

اگر پیوند ولایت(با قطب) را به سلامت به دم مرگ برد، اگر گناه جن و انس را بر روی شانه خود ببرد، تمام را بپاشاند و هیچ معصیت با وجود آن پیوند که همان حب علی علیه السلام است، ضرر نمی‌رساند به او.

سعادت نامه، باب نهم، فصل نهم، ص۱۲۳

ملاسلطان در بحث تبعیت مطلق از فرامین قطب می نویسد:

باید بظاهر و باطن تسلیم ولایت شیخ خود باشد و تصرّفات خود را از خود محو کند چون مرده در تحت تصرّف غسال و در هر کار التجا بولایت شیخ کند چه در حضور باشد و چه در غیبت البتّه بظاهر و باطن بر افعال و احوال شیخ اعتراض نکند و هر چه از احوالات شیخ در نظر او کج آید حواله بکجی چشم خود کند –اگر چه بخلاف شرع اعتقاد کند – که اگر چه مرا خلاف می نماید اما شیخ خلاف نکند و نظر او در این باب بهتر بود وآنچه کند از سر نظر کند.

سعادت نامه، فصل پانزدهم، ص۱۵۶