غلو در ذهبیه

راز شیرازی در برخی از اشعار خود صراحتا به غلو درباره حضرت علی(علیه السلام) می پردازد و چنین می سراید:

موجد اشیاء تمام رازق احیاء مدام  ——  محیی جان در قیام کیست به غیر از علی

مبداء حشر و نشور مایه جنات و حور ——  باعث من فی القبور کیست به غیر از علی

مبداء و میعاد خلق باعث ایجاد خلق ——  منشاء ارشاد خلق کیست به غیر از علی

قل هو در شان او ها هو میدان او ——  راز ثناخوان او کیست به غیر از علی

میرزا ابوالقاسم راز شیرازی، کوثرنامه، ص۹۶

میرزا عبدالکریم زنجانی از مشایخ بنام ذهبیه در قصیده ای که در منقبت حضرت علی (علیه السلام) سروده، اعتقاد غلو آمیز این طریقت را به وضوح تبیین نموده است که به ابیاتی از آن به عنوان نمونه اشاره می شود:

ای که گفتی مگو خداست علی ——  از خدا هم مگو جداست علی

سرّ حق است و وجه اعظم ——  عین حق است وحق نماست علی

او خدا دارد او خدا بین است ——  لیکن امّا خدای ماست علی

زیر امر کسی نیامده است ——  آمر کل انبیاست علی

از پس پرده در شب معراج ——  راز فرما به مصطفا ست علی

جاعل اللیل و النهار بود ——  خالق الارض والسماست علی

از ازل پادشاه لم یزلی ——  تا ابد ثابت و بجاست علی

از صفات وی است رحمانی ——  چونکه برعرش استوا است علی

صورتش عبد و معنیش ربّ است ——  رب الارباب از خداست علی

گفت انی انالله ار چه شجر ——  لیکن آن صاحب صداست علی

لمن الملک را مخاطب اوست ——  در زمانی که خود نماست علی

وحده لا شریک له اینست ——  بشناس که ماجراست علی

کاف ایاک چون اشاره به اوست ——  متو جه الیه ماست علی

بارئ الخلق و باسط الرازق است ——  فالق الحب و النواست علی

غافر الذنب و قابل التوب است ——  دافع الکرب و البلاست علی

میرزا ابوالقاسم راز شیرازی، کوثرنامه، ص۵۶۵