فرقه صفیعلیشاهی یکی از انشعاب های مشهور نعمت اللهیه است، که موسس آن محمد حسن صفیعلیشاه، صوفی شهیر عصر قاجار می باشد.
وی به واسطه برقراری ارتباط تنگاتنگ با قاجار، درباریان فراوانی از جمله علی خان ظهیرالدوله (صفاعلیشاه) داماد ناصرالدین شاه و سیف الدوله (یکی از شاهزادگان برجسته قاجار) را جذب فرقه خویش نمود و از این طریق توانست در زمان اندکی اسباب ترقی و ترویج فرقه خویش را در تهران، شیراز و مشهد فراهم کند.
ایجاد انجمن فراماسونری اخوت از دیگر اقدامات مهم صوفیان صفیعلیشاهی در راستای نفوذ به مراکز حساس قدرت و ترویج مسلک خویش است. این فرقه بعد از فوت صفیعلیشاه و صفاعلیشاه رو به افول گذاشته و از نفوذ و قدرت آن به شدت کاسته شد تا جایی که مدتها فرقه صفیعلیشاهی نسبت به دیگر انشعاب های نعمت اللهیه از پیروان و مریدان بسیار کمتری برخودار بود.
اما در چند سال اخیر که فرقه گرائی در کشور توسط استعمار به شدت ترویج می شود، صفیعلیشاهی نیز جان تازه ای به خود گرفته است و در نقاط مختلف کشور، اشخاص مختفی مدعی جانشینی صفیعلیشاه و شیخیت در این فرقه شده اند.
این طریقت بعد از مرگ میرزا حسن صفیعلیشاه و شاگردان اصلی او رو به افول نهاد اما در دو دهه اخیر مجددا با انشعاباتی به تبلیغ پر رنگ خود پرداختند. از شاخه های کنونی و فعال این طریقت در ایران می توان به این شاخه ها اشاره کرد:
– صفیعلیشاهی حیرتعلیشاهی سعادتیعلیشاهی
– صفائی صفیعلیشاهی
– صفائی صفوت علیشاهی
– صفیعلیشاهی صفائی شرفیه
– صفی علیشاهی مهدیه
هر کدام از این شاخه ها برای خود قائل به قطبیت فردی خاص هستند و بعضا همدیگر را نیز نفی می کنند. نکته حائز اهمیت در مورد این طریقت نفوذ آن در بین برخی از اهل علم می باشد.
بدون دیدگاه