ملاسلطان گنابادی در کتاب سعادت نامه در باره مقام قطب مینویسد:
چون طالب و مرید، اراده حضور نماید، چنین داند که به خدمت پادشاه مقتدری می رود و به بخشش او به مرتبه ای امیدوار باشد که به یک آن، دو عالم را بی سبب به او بخشد …و خیال را مشغول صورت شیخ دارد…. در کمال عجز و فروتنی که شیوه نیازمندان است، …صورت بر خاک مذلت گذارد و به شکرانه این نعمت، سجده که نهایت پستی و کمال و قرب است به جای آورد.
سعادت نامه، فصل یازدهم، صص108-110
او همچنین مینگارد:
مقصود از خلقت تو این اطاعت و اقتدا است بلکه می گوییم ارسال رسل و انزال کتب و زحمت انبیا و مشقت اولیا از برای ارادت و اقتداست.
سعادت نامه، فصل نهم، ص93
بدون دیدگاه